Το 2006 ξεκινήσαμε την αναβίωση καλλιέργειας του ζαχαροκάλαμου παίρνοντας πληροφορίες από βιώματα των γηραιότερων του χωριού που αναπολούσαν την γεύση του πετμεζιού από ζαχαροκάλαμο. Τη δεκαετία 1950-1960 όλοι οι κάτοικοι του χωριού καλλιεργούσαν αυτό το φυτό. Μαζευόταν σε δύο σημεία του χωριού που τα ονόμαζαν στέκια και το αποχύμωναν. Στο σιρόπι του ζαχαροκάλαμου με την προσθήκη κολοκύθας γέμιζαν τενεκέδες για να περάσει η οικογένεια τη χρονιά. Ήταν απαραίτητη γλυκαντική ουσία στα χρόνια της φτώχιας.

Από το 2006 μέχρι σήμερα το σπέρνουμε κάθε χρόνο και πειραματιζόμαστε ώστε να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Από αναφορές παλιών καλλιεργητών καταφέραμε να δημιουργήσουμε ανοξείδωτη μηχανή αποχύμωσης.

Η σπορά του φυτού γίνεται την Άνοιξη. Φροντίζουμε, ποτίζουμε, ξεβοτανίζουμε τα φυτά σύμφωνα με τις οδηγίες του γεωπόνου. Όταν ωριμάσει το φυτό και αποκτήσει τα απαιτούμενα σάκχαρα , κόβουμε ένα-ένα τα καλάμια με το χέρι. Τα μεταφέρουμε σε στεγασμένο χώρο όπου γίνεται η αποψίλωση στην πρότυπη ανοξείδωτη μηχανή. Συλλέγουμε τον χυμό, τον φιλτράρουμε σε δύο στάδια. Το ψήνουμε όσο χρειάζεται για να φτάσει στην σωστή πυκνότητα. Εναλλακτικά προσθέτουμε κομμάτια κολοκύθας ή κυδωνιού. Αυτές οι γεύσεις στο σιρόπι του ζαχαροκάλαμου είναι που ξυπνούν τις μνήμες στους ηλικιωμένους πλέον κάτοικους και τος μεταφέρει νοερά πενήντα και πλέον χρόνια πριν. Ζωηρεύει το βλέμμα και φωτίζεται το πρόσωπο τους και μας περιγράφουν τις βραδιές πετμεζιού στην βάλτα έξω από την Γενισέα όπου ξενυχτούσαν με γέλια και τραγούδια ώσπου να γευτούν το πετμέζι.

Όλα τα μέλη του Συλλόγου νιώθουμε υπερηφάνεια και χαρά που μετά από πολλές προσπάθειες φτάσαμε στο σημείο να παράγουμε ένα παραδοσιακό υγιεινό προϊόν με απόλυτα οικολογικό τρόπο.